Filmy

Schorzenie · Wysłany: Nie Gru 20, 2009 8:58 pm Temat postu:

tak z innej beczki trochę, wiecie można gdzie można oglądać pełne filme krótkometrażowe albo skąd można je ściągnąć?

toolowiec · Wysłany: Nie Gru 20, 2009 11:41 pm Temat postu:

To mało jeszcze Smile

?

Imo film do połowy daje rade.

Dzisiaj przyszła pora na seans "Wątpliwości" z mocnym pojedynkiem Streep-Hoffmann. Dwie bardzo wyraziste role, Phllip Seymour to najlepszy aktor swojego pokolenia. Z każdym nowym wcieleniem staje się coraz większym wielbicielem jego kunsztu. Chyba najbardziej wszechstronny, facet potrafi przykuć do ekranu.

A Marylka gra siostrę zakonną, bardzo zbliżona rola do pamiętnej pensjonariuszki z "Pikniku pod wiszącą skałą".

Subterranean · Wysłany: Pon Gru 21, 2009 7:47 am Temat postu:

Dla mnie mało konkretów jednak żeby móc dobrze się odnieść. Ja mam całkiem przeciwne poglądy hmmm ale może dla tego ze jestem humanistą i łatwiej daje się uwieść emocjom a i filmy dośc propste i nielogiczne potrafia mnie nieźle zabawić - np/ Transformers 2.

Zobaczymy jak będzie z Avatarem.

Denrwuje mnie tylko fakt że oba te filmy nazywa się filmami sf. no cóż... Smile

A i tak najlepszy był w tym roku Moon ( i to było prawdziwe sajens fikszon:), no i w końcu świetny debiut.

Co do Hoffmana, widziałem z nim kilka filmów - najbardziej mi się wbił w pamięc chyba synecdoche - geniusz który niestety został niezauważony . The Doubt było naprawdę niezłe ale chyba większa w tym zasługa autora sztuki niż obsady filmu.

the patient · Wysłany: Pon Gru 21, 2009 5:43 pm Temat postu:

ICHI - Ichi (Haruka Ayase) jest niewidomą kobietą, która podróżuje od miasta do miasta ,ze swoją shamisen (japońska gitara o trzech strunach), posiada nie tylko muzyczne zdolności ale także potrafi władać mieczem. Stawia ona czoła groźnym przestępcom oraz Yakuzie.
Lubię tego typu filmy ostatnio powiedziałbym że zaczynam mieć fazę na japońskie filmy o samurajach.
8+/10

Jadesoturi - Nefrytowy Wojownik, pierwszy fiński film karate, łączy w jedną historię fińskie i chińskie mitologie. Jest hołdem dla klasycznego gatunku karate, ale z silnym akcentem i oryginalnym podejściem fińskiego kina.
4/10

Zaratustra · Wysłany: Pon Gru 21, 2009 10:20 pm Temat postu:

Subterranean · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 7:53 am Temat postu:

--->"Forma filmu jest w sumie fajna, bo jest nieokreślona. "

Sorki ale nie che mi się w kwotację bawić więc posłużę się czymś staromodnym Smile

Hmm... wiesz mi się od początku do końca wydawało że to jest dokument a'la discovery. Owszem w środku powsadzane jest trochę filmu i to mi się właśnie podoba- z jednej strony masz ten cały real life, którym się tak pasa media, z drugiej fabularny kontrapunkt - sam musisz w kilku momentach zadecydować po której stronie fabularnego lustra się znajdujesz. Współczesne dokumenty a'la discovery kręci się włąśnie w ten sposób- efektowne rekonstrukcje, zabierz z nich mały podpis "odrealniający wydarzenie" i masz efekt Dystrktu - ten chaos toczysta zabawa konwencją, pastisz discoveriański bym rzekł.

--->"Film opowiada o zderzeniu cywilizacji, zderzeniu kilku światów, ludzkości i obcych. "
No według mnie raczej ten motyw to pretekst. Bloomkamp raczej ukauje nam jak gatunek wyższy intelektualnie usuwa zagrożenia ze swojego obrębu - zamiatając je pod dywan. Motywy o których mówisz wałkować będzie i wałkuje już Avatar.
Zobacz jak w "Dystrykcie" załamuje się cała struktura filmu "inwazyjnego"- obcy są słabi, głupi, nie potrafią walczyć w grupie, całkowita dezorganizacja. Potem mamy znowu zabawę z martywami post cyberpunkowymi - jest korporacja, handel bronią, tajne badania w tajnym laboratorium itd - ale to wszystko przez moment siedzi w konwencji a potem bum mamy odwrócenie sytuacji - bardzo mnie zaciekawiła końcówka filmu, która jest totalnym wywróceniem na drugą stronę schematu filmów akcji- głowny bohater siedziw wielkim wszechpotężnym robocie, jest po stronie obcych, zaś to "największy na ziemi twardziel" zostaje pokonany. I ta świetna wolta na koniec - to krewetki go zabijają, nie Wikus. Dla mnie to była uczta, naprawdę.

---> "Cóż za niezwykła wyobraźnia... ten film to chyba faktycznie przełom. " to wszystko jest własnie ustawianiem konwencji. W tamtym momencie film bawi się formą , zresztą ta łapka wyskakująca z wikusowego ramienia, czy to nie było swietne ? Nie mó ze nie porwała cię forma tej akcji w szpitalu - to jak "Archiwum X" na ostrym kopie- może po prostu jestem dzieciakiem , może mnie rwą emocje, ale przecież to była maestria . Co z tego zę motyw strzelania z broni jest ograny, skoro został podany w taki sposób że ciarki przechodza po moich plecach?

--->"mnie główny bohater denerwował nieporadnością i zachowaniem raczej do tej pory.." Mnie własnie tym zachwycał - podobało mi się że dopiero w finale zdecydował się na altruizm, wcześniej był tylko egoistyczna kanalią- cóż powiesz, takie wolty tez były. Ja sobie jednak nie wyobrażam innej opcji dla tego filmu.

--->"tato? czy wrócimy? - jeszcze nie. tato? czy wrócimy? - jeszcze nie. tato? czy wrócimy? - jeszcze nie. tato? czy wrócimy? - jeszcze nie. No i jeszcze jedno: apropos mutacji kolesia (obchodziła kogoś ona?), że się da, ale tam blabla bla. I żebym nie zapomniał: tato? czy wrócimy? - jeszcze nie. (dobre Smile

)"

Wiesz co... hmmm.... ja naprawdę nie wiem jak tu się spierać, bo wg mnie postacie Christophera i jego syna były zrobione wzorowo - nie mogli się zachowywać jak Monolit z odysei kosmicznej, albo kilngoni. Mały dzieciak był jak to mały dzieciak, zafascynowany planeta i powrotem do domu - dobrze ze go nie przeszarżowano i nie robiono na siłę uberdziecka tylko typowego 3,5 latka. No może 4 latka. Co do Christophera hmmm... przecież od połowy filmu były równoprawnym Wikusowi bohaterem opowieści - motyw w laboratorium to dosc konwencjonalne ale imo wygrane rozwiązanie.

---> "A was to ruszyło? Sub? Naprawdę? "

Ciebie to nie ruszyło? Zarazek? Naprawdę?

Wiesz, w momencie gdy to czytałem zacząłem sie zastanawiać czy to czasem nie ejst tak ze ja po prostu lubie proste, patetyczne filmy i dla tego "D9" tak mi sie podoba- moze tak jest. Ale to "was"... hmmm ... no właśnie jest takie powiedzenie: "jedz gówno, 6 miliardów much nie może się mylić"- tylko czy ono w tym przypadku działa? film ma wielu przeciwników, ale jeszcze więcej zwolenników. Sam powiedziałeś że nawet Szwedes (a osobiście całkiem go cenie, bo ocenia filmy dość surowo jak na telewizyjne warunki) wystawił mu bardzo wysoka notę.

No i jak to jest z tym dystryktem, czemu są takie kontrowersje, skrajne opinie? przecież obaj nie jesteśmy głupi - nie wiem. Może kinomani dzielą się na tych którzy D9 kupują, albo na tych których nie rusza. Może chodzi om to co kto w kinie ceni- ale te wartości są tak naprawdę uniwersalne dla wszystkich (tylko występują w rożnym stopniu natężenia.

Pomijając to: mnie Dystykt 9 naprawdę ruszył. Naprawdę Smile

Dizajn obcych wyraźnie zaczerpnięty z Abe'a Exodusa- wątpliwa inspiracja, raczej twórcy obu dziełek inspirowali się podobnymi źródłami Smile

Podsumowując. Kompletnie się z tobą nie zgadzam panie Z Smile

Na filmie byłem w kinie, wcześniej oglądałem go na komputerze. Raz oglądałem z kumplem, raz z dziewczyną, za każdym razem zgadzano się ze mną - film jest zajebisty. CO ciekawe dziewczyna moja nie chciałą na niego iśc, podając argumenty podobne do twoich tylko ze przed obejrzeniem go - znaczy ze schematy, źli ludzie, nielogiczności pełno.

jest więc 3 do 1. Nie no żartuję Razz

Ale i tak się z tobą nie zgadzam Smile

Zaratustra · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 2:10 pm Temat postu:

Cały mój poprzedni post był nawiązaniem do wcześniejszej wypowiedzi, a mianowicie do tego, że w sumie film miał metodę, ale zawalił ją twórca. Wymieniałem tę błędy (w moim odczuciu), i jak najbardziej patrzyłem na nie z przymróżeniem oka, tylko po prostu było ich już zbyt wiele, żebym mógł to spokojnie znieść. To co napisze poniżej w sumie nic odkrywczego do tego co napisałem wczesniej CHYBA nie przyniesie...

Nie wiem czy mamy mieć wybór, po której stronie lustra się znajdujemy (odnośnie formy) bo i tak z góry wiadomo że będziemy po stronie Marcusa i Christopchera. Zgodze się co do tego, że twórca bawił się konwencją, jednak bóle głowy (moje, w końcu ciągle pisze o moich odczuciach) spowodowane były trochę nadmiarem i brakiem wyczucia w tej zabawie, to znaczy raz za dużo, raz za mało, może tak wyczulony jestem na formę, że mnie to drażniło, a ludzie nawet nie zwracali uwagi. Ten film wyraźnie chciał zbyt wiele.

Okej, źle się wyraziłem z tym "film opowiada o zderzeniu cywilizacji", ale reszta mojej wypowiedzi raczej była zgodna z tym co piszesz, to znaczy, że był to tylko motyw. Może rozwinę trochę ten brak wystarczającego potraktowania tematu obcych.

To jest tak, że w fabułę filmu, w świat, w prezentowaną historię czy formę trzeba się wciągnąć, w przeciwnym wypadku w najlepszym przypadku poprostu nie będziemy w ogólę zainteresowani filmem. Kubrick w Mechanicznej zahipnotyzował nas facjatą Alexa, Leone w swoje westerny długiiimi kadrami na których nic się nie dzieje, i tak dalej, po prostu są setki sposobów na to, żeby w film wejść, jednym z nich jest skupienie sie na jakimś konretnym aktorze, jakiejś historii. I pewnie szybko wskoczyłeś w relację o Dystrykcie 9, no ja miałem z tym problemy, reżyser chciał to zrobić za szybko, nawet jak na formę dokumentu.

Zgodze się co do zabawy strukturą filmu, ale odnosząc się do tego nie ma dla mnie specjalnego sensu rozwodzenie się na temat tego, co reżyser zrobił (co wynika z mojej wcześniejszej wypowiedzi), tylko w jaki sposób nam to w filmie ukazał - ucieczka ze szpitala trwała kilka sekund, nie, to nie jest dla mnie wystarczająco długo, żeby mnie to mogło porwac. No chyba że chodzi Ci o naparzanke, ale przecież wspomniałem że to było spoko i w pierwszym i w drugim poście Smile

Ironicznie sie do tego całego filmu odnosze od samego początku ale przyznac muszę że rozwałka bronią obcych to był najmocniejszy punkt filmu (patrz moja wczesniejsza wypowiedź).

Co do głównego bohatera, zdaje sobie sprawę, że miał facet być taki, jaki był, faktycznie może to najlepszy pomysł na niego, ale znowu musze napisać to oczym już wspominałem: nie zdążyłem się do niego przekonać, tak samo jak do głównego obcego... może to i jest dziwne... ale nie zgodze się z Tobą, że Christopcher był pełnoprawnym bohaterem... 2 minuty były mu poświęcone (góra) przez pierwszą godzinę, a potem wszystko zmierzało do zakończenia, był na nich pomysł, że to mają być genialne i bardzo dramatyczne postacie, ale reżyser poświęcił im za mało czasu.Nie rozumiem więc dlaczego piszesz że Christopher do połowy filmu jest pełnoprawym Wikusowi bohaterem - prędzej od połowy, i to tej mniejszej, od początku widzimy raczej że "coś się święci" i to (tak jak wieele rzeczy) tez mogłoby być rozwinięte przez pierwszą połowę, no ale to przyznaję,że się czepiam.

Nie przesadzę, jesli powiem, że na wszystko w tym filmie tego czasu było tutaj za mało, naprawdę. Może to kwestia szybkiego tempa filmu, które hamuje tylko 2-3 razy, kiedy to Marcus wcina kocią karmę. Zauważ że wszystko sprowadzam do formy filmu, która strasznie mi nie podpasowała do prezentowanej historii (a może raczej do ilości rzeczy które zostały wymyślone na potrzeby filmu) bo głęboko wierzę, że dało by się z tego zrobić coś dużo mocniej przekonującego, gdyby twórca poświęcił więcej czasu na scenariusz. Ten sam problem miałem z... Katyniem Wajdy, którego główną wadą była dla mnie prędkość tej fabuły, cała masa wątków nie składała się, tak jak chciał tego Wajda, na dramat żon naszej wystrzelanej inteligencji, tylko na taką historię w pigułce, gdzie wszystkiego jest za mało. Źałowałem, że Wajda nie zrobił filmuminimum 3 godzinnego, w ogólę nie rozumiem,czemu nie powstają teraz tak długie filmy? Dobrze będziesz kombinowac jeżeli stwierdzisz, że znacznie lepiej by mi się oglądało ten niedorzeczny Dystrykt w znacznie poszerzonej wersji, niż w tej szybkiej Discoverowej formie. Fastfood, akcja, dramat.

No naprawdę nie ruszyło mnie to co chciał pokazać Bloomkamp Smile

Ja też lubię proste, patetyczne filmy. Mam słabość do patosu w ogólę, bez końca jarałbym się Olimpiadą Leni Riefenstahl, a przepatetyczny Lateralus jest dla tego mój ulubuiony, bo jest przepatetyczny. Prostotę też lubię, cenie sobię chyba najbardziej we wszystkich przejawach sztuki... inna sprawa że prostota to raczej tylko złudzenie, nic nie jest proste... Problem polega na tym, że Dystryk 9 DLA MNIE ani do końca patetyczny ani prosty jednak nie był, , to znaczy niby był, ale reżyser chciał za dużo. Proszę Ciebie, nie przywołuj mi tutaj argumentów w stylu: ale ludziom się spodobało, błagam Ciebie. Nie znam osoby, no, może tylko grupę (tyle osób, od ilu zaczyna się pojęcie grupy) która nie zachwycałaby się Źródłem... ludzie są tym filmem permanentnie oczarowani, zafascynowani, dyskutując o tym dziele z już z wieloma osobami (tomy można by z tych dyskusji spisac, naprawdę) musiałbym zacząc w ten sam sposób mówic teraz o Dystrykcie... a tego chcę uniknąc raczej bo całe święta bym musiał przeznaczyć na ten temat. Sprawa jest dla mnie poważniejsza, bo to jakby rozmowa o tym, jakie kino nadchodzi, co teraz będzie nas czekać w X muzie. Tak jak napisałes w zakończeniu, "Może chodzi o to co kto w kinie ceni- ale te wartości są tak naprawdę uniwersalne dla wszystkich (tylko występują w rożnym stopniu natężenia.)" - nie o wartości chodzi tylko o ich przelanie na ekran, tutaj jest problem.

Nie chce tutaj miec wizerunku "gościa od starych filmów", albo "konserwy". Nie jestem z tych co sie w Bravehearcie doszukują Bergmana, że albo jest sztuka, albo są kiły. Ja Ci powiem nawet że cholernie lubię czasami kino klasy B, że np. tanie filmy grozy włoskie na przykład są schronieniem dla wielkich talentów. Inna sprawa o jakim kinie klasy B mówimy, 20 latemu to miało jakiś charakter, teraz ten charakter się retuszuje komputerem. Nie jest to fajne.

Drażnił mnie po prostu D9 w trakcie oglądania, aż zbyt dużą nawinością, zbyt małym pomyślunkiem reżysera, formą i wykonaniem. Tylko tyle i aż tyle... ale naparzanka była dobra.

PS. Sub, nie zrozum mnie źle ani źle sobie o mnie nie pomyśl, ale przeszukałem google i nie znalazłem, co to jest kwotacja Very Happy

Subterranean · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 5:07 pm Temat postu:

--->Nie wiem czy mamy mieć wybór, po której stronie lustra się znajdujemy (odnośnie formy) bo i tak z góry wiadomo że będziemy po stronie Marcusa i Christopchera.

Wybór jest zawsze. Sam swoja wypowiedzią udowodniłeś przecież ze wylądowałeś na przeciwnym do mnie biegunie Smile

Zaś jeśli już bliżej jesteśmy samej historii i tej gry konwencjami- zabawa polega na tym że idąc na ten film nie tyle mamy wybór, co zostajemy siła wrzuceni w ten świat. Ten film to odwrócenie klasycznego filmu inwazyjnego, to świat amerykańskiego blockbustera wywrócony do góry nogami, który nadal jednak jest blockbusterem- wg. mnie nie lada sztuką jest zrobić film który przebiegunowuje tyle elementów, jednocześnie będąc naturalnym reprezentatem danego gatunku.

--->Kubrick w Mechanicznej zahipnotyzował nas facjatą Alexa, Leone w swoje westerny długiiimi kadrami na których nic się nie dzieje,

Zarzucasz mi argumentację "bo komuś się podoba", a sam atakujesz znowu klasycznym "bo inni robili to lepiej". Bloomkamp z 30 mln dolarów to nie jest Kubrick, nie Leone, nawet nie Cammeron przywoływany tu po raz któryś tam, ale co tam...

Nie wiem , mnie ta historia wciągnęła od początku do końca. Porwał mnie ten świat, cała ta siatka społeczna, wilki statek wiszący na niebie, wypowiedzi ludzi z ulicy itd To mnie więzło. ba powiem ze nadal mnie bierze. I racje masz że film trzeba dobrze ustawić od samego początku, ze potrzebny jest ten indywidualny, hipnotyczny rys. Ale ja go własnie w D9 zobaczyłem. Ba poczułem. Moment kiedy ojczulek nakazuje poszukiwania Wickusa i wchodzi ta piękna muzyka (no nie powiesz ze audio ci się nie podobało Smile

)- magia, powtarzałem to z dzieisęć razy pod rząd sobie.

--->za szybko nawet jak na formę dokumentu.

Pooglądaj discovery przez jeden dzień - przy tym tempo D9 to prędkość iście żółwia, a wszak na taki dokument jest to dziełko stylizowane.

--->ucieczka ze szpitala trwała kilka sekund, nie, to nie jest dla mnie wystarczająco długo, żeby mnie to mogło porwac.

No trochę dłuzej raczej, ale okej, niech będzie że kilka sekund. Ale na tym polega ten film- na szybkiej akcji. I po raz wtóry powiem że Ja to jak najbardziej kupuję.

--->od połowy
racja, chodziło mi właśnie o "od" a nie "do"( maj mistejk) i o ile mi się dobrze wydaje, wcale nie mniejszej (w ogóle mniejsze pół to zabawne sformułowanie Smile

) połowy. CHristophera było w tym filmie całkiem sporo IMHO

---> Dobrze będziesz kombinowac jeżeli stwierdzisz, że znacznie lepiej by mi się oglądało ten niedorzeczny Dystrykt w znacznie poszerzonej wersji, niż w tej szybkiej Discoverowej formie. Fastfood, akcja, dramat.

Dla mnie było idealnie- bo chciałem własnie czegoś takiego - tych składników. To jest film który miał wykorzystywać właśnie te fastfoodowe środki wyrazu, momentami je ośmieszać ( atak świnią, kocie mięso, prostytucja wśród obcych, oskarżenie głównego bohatera o seks z kosmitą, czy nawet ta łapka gumowa Smile

), a momentami wręcz je celebrować (szybkie tempo, mech, wielki statek, zakończenie z kwiatkiem itd)

-->Proszę Ciebie, nie przywołuj mi tutaj argumentów w stylu: ale ludziom się spodobało, błagam Ciebie.

Nie jest to argument, ja nie bawię się w takie akty desperacji - po prostu zastanawiam się, jak to jest z dystryktem 9. bo zarzuty jakie mu stawiasz, nie są zarzutami o stronę pro arte, ale kreujesz tu obraz filmu który jest aoglądalny, ze się tak kulawo wyrażę - filmu który nie przyciąga, nie bawi, nie wzrusza, jest za to przedobrzony, wręcz mógł być filmem dobrym, ale jest nieudolnie skompresowany do rozmiaru 2 godzin - przez co cierpią jego wszystkie elementy.

A skoro film podoba się tak wielu - no to raczej aż tak xle z nim nie jest. Owszem znam przykłady filmów chwalonych przez większość a dla mnie nie do strawienia (Władca pierścieni.... bleeee), ale jednak umiem w nich dostrzec sporo pozytywów- mimo wszystko ocenianie na zasadzie per moi i tylko moi, jest niezbyt racjonalne. To ze coś nie trafia w mój gust nie oznacza że film jest zły.

----> Źródło
no ja ten film uwielbiam i pamiętam twoje filmwebowe rozprawy Smile

Wiem też że ogólnie nie klęczysz przed Aronofskym na kolanach - no ale coż. Nie zgadzam się z tobą, ale nie o tym jest ta dyskusja Smile

---> co teraz będzie nas czekać w X muzie.

To co zawsze. Filmy takie i takie. Smile

Niby durna odpowiedź ale i prognostyka twoja strasznie dramatyczna.

--->nie o wartości chodzi tylko o ich przelanie na ekran, tutaj jest problem.
No i wracamy do któregoś tam poprzedniego punktu. Ty ich nie widzisz. Ja za to je widzę. Zobaczyłem w tym filmie emocje jakich już dawno nie czułem na filmie akcji Smile

---->Nie chce tutaj miec wizerunku "gościa od starych filmów", albo "konserwy"
A ja "gościa od nowych filmów" i "totalnego postmoderny" - obaj i tak dobrze wiemy ze najlepszy był Kubrick Smile

---> aż zbyt dużą naiwnością, No mniej jej było niż np w Terminatorze czy Predzie a to film tego typu Smile

Reszta to już kwestia gustu Smile

---> kwotacja Very Happy

Zaratustra · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 6:22 pm Temat postu:

Ej zaraz zaraz, jaki wybór bo nie rozumiem, na przeciwnym biegunie nie wylądaowałem, bo nie wylądowałem nigdzie, byłem poza a nie w trakcie wydarzen czy relacji Razz

no ale juz nie popadajmy w takie czepianie się słówek.

Dużo poniżej nawiasów będzie, z dupy nawiązań ale mam nadzieję że się połapiesz (musze nauczyć się w końcu składniej pisać posty). Napiszę mniej, bo i nie chciałbym się 3 raz powtarzać. Głównie godzi o (cytat):

Subterranean · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 7:50 pm Temat postu:

--->jaki wybór bo nie rozumiem.

Albo wybierasz "Independence Day" i stajesz po stronie ziemian (tfu jakich ziemian, OBYWATELI USA Smile

), albo idziesz na dystrykt i stajesz po stronie obcych. Owszem były filmy na zasadzie "z perspektywy biednego kosmity wśród ludzi" choćby seria Alien Nation - ale takiej wolty w kinie rozrywkowym jeszcze nie widziałem - a o sf pisze prace magisterską więc coś tam wiem.

lustro, o którym mówiliśmy ustawiam po prostu miedzy kinem inwazyjnym a'la Emmerich a jego przeciwnym biegunem którym jest dystrykt 9 .

Ot i cała filozofia, fakt za bardzo ostatnio gmatwam, może to przez studia Very Happy

--->Ja nie chciałem zrobić z Bloomkampa Kubricka, tylko w ten sposób powiedzieć raczej o tym, czego Bloomkamp nie zrobił (według mnie)

No a według mnie zrobił, co zresztą słusznie zauważyłeś Smile

--->Poza tym... trochę dziwne jest takie sięganie opinii o filmie "innych".

Mnie nie dziwi, ale filmwebu bym za wyznacznik nie brał . Banda trolli - ale już rotten tomatoes wydaje mi się dość miarodajne ( choć i to nie zawsze ). Odwoływanie się do innych , to jest mimo wszystko nie taki zły nawyk. bezkrytyczne powtarzanie cudzych sądów - to już przegięcie.

Władca pierścieni-
Zgadzam się, zgadzam się, zgadzam się Smile

---> tak samo będzie z Avatarem,
Avatar to film który w 90% polega na efektach, więc nie sadze żeby był taką porażką jak np. Dwie Wieże Smile

Przynajmniej aj tak to widzę, idę na zajefajny pokaz możliwości kreowania obcych światów plus epicki rozpierdziel - poza tym chce sprawdzić jak się trzyma S. Weaver i czy Worwinghton to jednoprzebłyskowiec czy nowa gwiazdka kina akcji. Fabułę i sens mam generalnie gdzieś tak na 10 miejscu na mojej liście oczekiwań Smile

Boli mnie tylko ze wszyscy to reklamują jako film sf - za grosz tam science nie ma .

--->No różne są dania, jedni wolą fasolkę, jedni marchew, jedni dużo pieprzu, inni zaspokoja się parówkami. Zjeść zjadłem, ale to wszystko.

No i git tak trzymać, absolutnie się z tobą zgadzam .

---> No prosze Ci, gadajmy poważnie Razz

Ja tak do końca poważnie to chyba nie umiem Razz

--->Nie przeżuję każdej papki, będę cierpiał jak Jezus na kolejnym horrorze z Jessicą Albą, nie potrafię, tak jak Ty, wkręcac sie w te nowe kino.

Wiesz. ja tez nie daje rady na dużej części nowych filmów, nie przesadzajmy. Ba większości nawet nie oglądam, a nowych horrorów nie jestem w stanie tknąć nawet. To samo z komediami romantycznymi (choc tu zdarzają się już wyjątki- Punch Drunk Love czy nawet "Okrucieństwo nie do przyjęcia" sa łokej).

Że lepiej się odnajduje u Aronofskiego czy nawet niech już bedzie ten Bloomkamp nieszczęsny- może to kwestia tego czym pasła się moja wyobraźnia za malca, nie wiem - moze to przez to ze Flasha Gordona sie za duzo naoglądałem i pewne wady estetyczne przekuwam w zalety .

Fakt faktem w dzisiejszych czasach sam coraz słabiej się odnajduję w kinie. Mogę iść na nowe Transformery, mogę iść na T:S, na Watchmenów - tylko co z tego. Włączam Bergmana po takim seansie. I czuję się zdezorientowany. Widzę wielkie dzieło, widzę tą cholerną wiedźmę szykowana do spalenia i rycerza grającego w szachy na plaży - ale serce mi tak nie bije jak wtedy kiedy w kinie Wickus posuwa w swoim robocie - i jak ja tu mam powiedzieć co jest ważniejsze. lepsze.
Sztuka która zachwyca, czy emocje które zniewalają.

To jest problem współczesnego kina- jak pogodzić starą szkołę wielkich mistrzów z emocjami nowego hollywood. Jak zrobić kameralną epopeję, albo monolog rozpisać na chóry przeciwstawne, ech nieważne, bełkoczę Smile

Po prostu z łatwością odbiorą wiąże się trudność oceny. I nie chodzi tu o brak gustu, w sumie każdy jakiś ma Smile

-Gummo Harmony Korine (genialny film, polecam)
hmmm przyblizysz?

Subterranean · Wysłany: Wto Gru 22, 2009 8:18 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

czyli tak jak się spodziewałem Smile

Zaratustra · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 12:15 am Temat postu:

Subterranean · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 9:02 am Temat postu:

Zaratustra · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 12:56 pm Temat postu:

Dobrze, że się zwierzyłeś ze znajomości Ceonów Razz

bo mam dobra wiadomość dla Ciebie. Możesz być w lekkim szoku, bo wymieniłeś ich najgorsze filmy, a "Arizona Junior" to ich najsłabsza produkcja jaką widziałem (ale nie powiem, że nic mnie nie śmieszył, ja się dobrze bawiłem nawet na nowej wersji Starskiego i Chutcha więc...), "Bracie gdzie jesteś" nawet nie widziałem a "Okrucieństwo nie do przyjęcia" to nie jest jakiś reprezentatywny film... Razz

Conowie robią filmy z dwóch przeciwnych biegunów, raz absurdalne komedie, raz filmy półżartem, pół serio, a czasem bardzo na serio. Pewnie zauważyleś że zaraz po No Country... wyszła komedyjka Tajne przez poufne (nie widziałem) to całkowicie inne kino jednak, to tak, jakbyś oglądał film innych twórców. Nie widziałeś żadnego chyba ich filmu "na serio", z podanych wyżej tytułów i wydaje mi się, że odkrywanie ich filmów przyniesie Ci wiele radochy. Tylko nie konfrontuj Coenów z Andersonem bo co innego mają do powiedzenia bracia, a co innego Anderson...

O Barton Finku zbyt wiele nie powiem, może tyle że to jeden z takich bardzo "lekkich" filmów w sam raz do oglądania z druga osobą. Śmieszny, karykaturalny, ale przede wszystkim głęboko krytykujący mentalność Hollywood, świetnie pomyślany, po obejrzeniu widziałem, że takich filmów mi brakuję właśnie... no i jest nad czym pogłówkować po obejrzeniu zakończenia. Big Lebowski to jedna z ich głupich komedii która obrosła mianem kultu, i słusznie, bo i dialogi i wieeele motywów po prostu zwalały mnie z nóg, te nabijanie się z videoartu, pochówek przyjaciela czy motyw z muzykami-nihilistami z Red Hot Chilii Peppers no wryły się w beret, jak i wiele rzeczy. Chociaż mocno ortodoksyjni fani Coenów (a jest ich duużo, zapewne zauważyłeś) są w stanie krytykować każdego, kto nie uzna tego filmu za arcydzieło, no ale cóż, wszędzie są tacy Wink

Dobry jest też Hudsucker Proxy, o gościu który wymyślił hoola hop, humor, inteligentne dialogi i świetna rola Newmana, film dla braci Coen można by powiedzieć...

No ale NCFOM położył mnie na łopatki całkowicie... paradoksalnie wielu fanów braci Coen krytykuje ten film, bo nie było tutaj zbyt z ich poprzednich filmów. Żeby napisać co w tym filmie było genialne musiałbym napisać dosyć długi post, zapewne to zrobię, jeśli będziesz mieć zastrzeżenia do tego filmu Razz

W co wątpię bo to filmowy ideał. 2 godziny oglądałem bez mrugnięcia, niekiedy z fascynacją, z przerażeniem, smutkiem, chociaż w filmie żadnej muzy nie ma. Kino w stanie czystym. Fascynujący był poprzedni rok, kiedy na oczach wszystkich byl pojedynek There Will Be Blood vs No Country For Old Men, bo to na pewno jedne z najlepszych filmów amerykańskich tej dekady. Oba te filmy po zakończeniu wprawiły mnie w osłupienie, że gapiłem na te przewijające się napisy z otwartą gębą jak po obejrzeniu Odysei kosmicznej. Bezcenne uczucie. A NCFOM stawiam najwyżejnawet pomimo wielu rzeczy, jakie kojarzyły misię z Kubrickiem w "Aż poleje się krew" a to znaczy, że mooocno mi film Coenów podppasował.

No a co do Moon, koniecznie chce to obadać, a i zachęcony zostałem już dawno Smile

Szkoda, że to film wyprodukowany w Wielkiej Brytanii, bo im dalej zachodu tym więcej by o tym filmie pewnie było słychać. Film tak naprawdę odkryłem szukając innych produkcji gdzie udzielał się muzycznie Mansell.

Subterranean · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 1:40 pm Temat postu:

Ost Mansella jest świetny - z jednej strony jest taki trochę połamany motyw przewodni- całkiem skoczny nawet (Bo i film jest momentami taki zadziorny , scena kiedy jeden sam włącza notorycznie muzykę by wkurzyć drugiego powaliła mnie Smile

)

Z drugiej strony kilka utworów bardziej nadawało by się do horroru a kilka.. do melodramatu Smile

Chyba najbardziej wszechstronne jego dokonanie Smile

i w końcu bez powtarzających się motywów smykowych ...

A ta piosenka od zawsze mi się już chyba będzie kojarzyć z tym filmem.
[link widoczny dla zalogowanych]

Kurde ja muszę go chyba jeszcze raz obejrzeć.

A zaraz potem w sumie wezmę się za tych Coenów Smile

Sadzisz że NCFOM na początek będzie git?

Zaratustra · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 10:34 pm Temat postu:

Ech, na laptopie napisałem Ci odpowiedź i przestał chodzić mi net po południu - działa natomiast cały dzień na komputerze rodziców. Co tam, przepisze z laptopa Very Happy

Proponował bym łyknąć sobie na początek Barton Finka, potem Fargo, no i jak już stwierdzisz - a pewnie stwierdzisz - że nie tacy źli Ci Coenowie, obejrzyj sobie NCFOM. No ja uważam, że to wisienka na torcie będzie, chociaż opinie o filmie są różne, to ten film ma duuży znaczek jakości ode mnie Laughing

Co do Moon, OST się ściąga Smile

Obejrzałem film, w pewnym momencie myślałem (spojler - Ty też mi napisałeś "jeden Sam zagłusza drugiego, ja się zastanawiałem wtf? Very Happy

) że to kolejny film o schizofrenii, już chyba mógłbym wymienić kilkanaście filmów w ostatnich latach z tym motywem Very Happy

ale film dobry, patenty z Odysei nienachalne, a nawet w nowy sposób wykorzystane, np. jak Sam schodzi do Klonów to przypomina się wnętrze HALA 9000, i w ogóle GERTY z podłożonym głosem Kevina Spacey i tymi uśmieszkami (wyjątkowo pozytywna postać) były b. fajne. No i ten jasny księżyc mi się podobał strasznie, a scena w której Sam "coś" zobaczył w oparach pyłu księżycowego była mocarna. Do tego momentu reżyser bawi się z nami jeszcze, bo nie wiemy czy chodzi o obcych, chorobę czy zwidy; mógłbym się czepiać wielu rzeczy przez które ocena spadła, ale film przypadł mi do gustu, czuć było magię tego miejsca, choć można było ten księżyc bardziej "rozwinąć", nie wiem, ja zawsze lubię oglądać jak ludzie chodzą po innej planecie/satelicie.

Oprócz Odysei reżyser według mnie inspirował się głównie Solarisem Sorendberga. I nie tylko on, przede wszystkim Mansell który wykonał coś w rodzaju ,hm, odniesienia (nie powiem remixu) tamtego OST Cliffa Martineza, świadczyć może o tym to, że ŻYWCEM wyciągnął główny motyw z soundtracka z tamtego filmu (jak masz Moon, to możesz zobaczyć o jaki motyw mi chodzi od 16 minuty). Przyznać muszę, że OST z Solarisu jest jednym z moich ulubionych i długo przekonywać się będę musiał do wersji Mansella, tak czy owak muzyka zrobiła duże wrażenie. No a przecież byłoby samobójstwem, gdyby chodziło o zżynkę, tak to na początku odebrałem - niektóre sceny w filmie uświadomiły mi jednak, że to celowy zabieg, że zarówno Mansell jak i Jones chcieli pokazać że inspirowali się Solarisem. Np. motyw w 11 minucie i 26 sekundzie - ta ubrana na żółto dziewczyna, po zobaczeniu której Sam poparzył sobie dłoń, jak wytłumaczyć ten motyw? Smile

Identyczne historie były u Lema w Solarisie, może nie tyle w wizji Sorendberga co u Lema przede wszystkim.

Szary Wilk · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 11:50 pm Temat postu:

Wybaczcie że tak wyrwane z tematu na który piszecie o piękni.
Oglądaliście Dirty Sanchez'a ?
Nie przepadam zbytnio za Jackass ale mam jakiś popieprzony sentyment do Sancheza.
Te masochistyczne poczucie humoru mnie pociąga, te przyczepianie pijawek do penisa było bardzo artystycznym pomysłem z mojego punktu widzenia.
A kinowa wersja też niczego sobie, z jednej strony kto zrobiłby sobie tatuaż na penisie z imieniem kolegi tylko po to żeby go wkurwić?

toolowiec · Wysłany: Śro Gru 23, 2009 11:53 pm Temat postu:

Z Coenów Lebowski to mus, możesz Sub spokojnie o każdej porze dnia/nocy obczaić.

"bracie gdzie jesteś" nie podobał mi się w ogóle. "Okrucieństwo..." próbowałem ale byłem zawiedziony i coś stamnęło na przeszkodzie by do końca obejrzeć.

Fargo, Big Lebowski (!!!!), No Country.. absolutne musiszobejrzeć w dorobku Coenów Wink

Subterranean · Wysłany: Czw Gru 24, 2009 7:46 am Temat postu:

Już sie zabieram Smile

Wczoraj za to drugi seans Moon był, Very Happy

Dirty Sanchez - już naprawdę Jackass jest lepszy, bo chciaz był oryginalny w swoich starych dobrych czasach... Tak samo jak i każdy inny program mtv Sanchez to oszustwo, zresztą panowie sami się kiedyś przyznali ze pobyt an planie nawet ich nie bawi... Niestety nie jestem w stanie kupić takich bzdur.

Subterranean · Wysłany: Sob Gru 26, 2009 9:26 am Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]'ego,News,id=57050