Filmy

nothing · Wysłany: Czw Wrz 20, 2007 10:23 pm Temat postu:

kurwa bylem dzis na ZODIAKU

masakra, lepszy od tarantina
masakrator

Zaratustra · Wysłany: Czw Wrz 20, 2007 10:30 pm Temat postu:

No haaa, bylbym zdziwiony gdyby tak nie było Laughing

Z tym ze Finchera bym do niego nie porownywal Laughing

nothing · Wysłany: Czw Wrz 20, 2007 10:36 pm Temat postu:

wlasnie ze filmy sa w podobnym klimacie.......

Zaratustra · Wysłany: Pią Wrz 21, 2007 3:12 pm Temat postu:

Piękne

http://www.youtube.com/watch?v=XnMOLZJnCt8

Zaratustra · Wysłany: Sob Wrz 22, 2007 11:43 am Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

no no no no noo NOOO Laughing

świetne

nothing · Wysłany: Sob Wrz 22, 2007 9:16 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Zaratustra · Wysłany: Nie Wrz 23, 2007 4:39 pm Temat postu:

Myslę że wszystkie rewelacje z Gdyni uda mi się obejrzeć jakoś na początku Października, chyba będą mniej więcej wtedy to piszczać Rolling Eyes

the patient · Wysłany: Wto Wrz 25, 2007 5:11 pm Temat postu:

The Invisible <------ "Film jest angielskojęzyczną wersją szwedzkiego thrilleru, który opowiada historię zamordowanego nastolatka. Chłopiec ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, a następnego dnia idzie do szkoły i odkrywa, że nikt go nie widzi. Po przeprowadzeniu paru eksperymentów, odkrywa, że jest duchem. Odtąd bezradnie obserwuje policję ścigającą jego mordercę."

wersja gorsza od oryginału zdecydowania. Bardzo wiele jest wręcz idealnie tak samo jak w wersji oryginalnej. Zakończenie nie co zmienili, ale tylko trochę.

Miła niespodzianką było to że w czasie filmu usłyszymy APC.

4/10 poniżej oczekiwań

Carmen · Wysłany: Wto Wrz 25, 2007 5:19 pm Temat postu:

Oo a co konkretnie?

the patient · Wysłany: Wto Wrz 25, 2007 5:30 pm Temat postu:

APC - Weak and powerless

Zaratustra · Wysłany: Wto Wrz 25, 2007 6:15 pm Temat postu:

No a ja obejrzałem Memento, bardzo fajnie zakręcony scenariusz utalentowanego Nolana - w sumie zacząłem się nim interesować po odświeżonej wersji Batman-Początek. I jest fajnie, ale nie przekonali mnie aktorzy, tak samo jak w Matrixie Razz

I jednak pokomplikowane to jest za bardzo... wszyscy widzą w tym same plusy ale czy nikt nie dostrzega, że to sprawdzony przepis na sukces? Trzeba do tego podchodzić krytycznie, tym bardziej, jeśli ktoś się zagalopuje zapominając, że dobry film powinien miec przesłanie, i takie tam.

Zaratustra · Wysłany: Sob Wrz 29, 2007 10:11 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Subterranean · Wysłany: Nie Wrz 30, 2007 3:34 pm Temat postu:

Zaratustra · Wysłany: Nie Wrz 30, 2007 9:21 pm Temat postu:

Byłem dzisiaj na Katyniu, w sumie już jedną recenzję napisałem, 7-krotnego sms'a, i już mam dosyć Laughing

Film poszedł do oskara, ale akademia filmowa nie przyzna raczej statuetki (byłoby to dla mnie dużym zaskoczeniem). Nie dla tego, że członkowie tejże akademii, Ci przyznający nagrody to ułomy (co od 1996 roku się poprawia, zresztą, gówno mnie te oskary obchodzą), ani też dlatego, że Wajda nie zrobił widowiska na miarę Pianisty. Otóż Katyń nie jest filmem widowiskowym (a pewnie wiele osób się ze mną nie zgodzi). Katyń nie miał być ani zachwycający scenariuszem, jak Kanał, ani czarujący w swej prostocie, jak Niewinni Czarodzieje, ani dołujący, jak Panna Nikt, ani patetyczny jak Pan Tadeusz, ani klimatyczny, jak Panny z Wilka, i tak dalej i tak dalej. Pan Wajda nie ma stylu filmowego, nie szaleje (oprócz Piłata i Innych), robi filmy dosyć zróżnicowane, ale z tego powodu, ponieważ...on ich nie wymyśla. Andzej Wajda, proszę państwa, nigdy w życiu nie sklecił scenariusza filmowego. Owszem, uczestniczył w powstawaniu, ale nigdy nie był samodzielnym autorem. Stąd wszelkie porównywania Katynia, i innych filmów do jakichkolwiek wcześniejszych dokonań pana W. sa bezsensowne. Mogę więc jedynie nawijać o samym Katyniu.

Film w sumie zraził mnie nieco ckliwością, ale na szczęscie był to objaw jedynie początku filmu. To co mi sie podobało to zamknięcie tej historii w klamrę. Budowa jest mniej więcej taka: Przed Katyniem, długo po, no i finał wszystkim znany, powrót do przeszłości, bardzo ciekawie został wymyślony sposób, w jaki doszło do tych wspomnień, ale nie mogę tego zdradzić bo mogą czytać ten post osoby które jeszcze filmu nie widziały. Tak oglądana historia w sumie przypomina "historię w pigułcę", zatem jest wstęp, potem pokazywane jest wszechobecna kłamstwo i bestialstwo, aż w końcu po to, żeby pod koniec tego filmu pokażać, jak bardzo to wszystko było okrutne.

Co jednak uważam za wadę filmu to jego...długość. jakieś 4 wątki, niesprawiedliwie podzielone w dodatku zmieszczone w 118 minutach projekcji. Ten film powinien trwać conajmniej 3 godziny. W ten sposób Wajda zrobił, jak już wspomniałem, historię w pigułce, pokazane było jak faszyści zamykają inteligencję Krakowską, oczywiście profesor Uniwersytetu był mężem Matki jednego z Pułkowników, który miał żonę, która jest jedną z głównych postaci, dodatkowo znająca Chyrę, który to...itd. itd. Perypetie bohaterów wszystkich historii są ze soba umiejętnie połączone, co jest bardzo na plus dla scenariusza, jednak ich długośc powoduje, że są to raczej migawki, zestaw ujęc okrutnych czasów, sposobów kreowania fałszu, propagandy, zachowań ludzi. Katyń jest jak słownik zachowań zarówno inteligencji, żołnieży, zwłykłych rodzin, Niemców, Rosjan, młodzieży, kościoła, i tak dalej i tak dalej, wierzcie mi, więcej tego jest. Jest nawet miejsce dla dobrego rosjanina. Generalnie rzecz biorąc, film jest bardzo...rozlazły, szybki, wielowątkowy, ale kierujący się w jednym kierunku, w kierunku PRAWDY (słowo pada w tym filmie bardzo wiele razy).

Troche nie podobał mi się wątek z odważnym gimnazjalistą (ten był najkrótszy zdecydowanie), a dla tej Pani blond można było znaleźć nieci ięcej miejsca. No i nie wiadomo, co się z nią stało. No ale nieważne, najważniejszy jest tego filmu finał. Retrospekcja, po której podobno milczały kina, i nad którą wszyscy pochylali głowy, Małaszyński w wywiadach piał jak to nie srał ze strachu przed smiercią i tak dalej. Ja jestem strasznie nieczuły, Po Pasji miałem ochotę na jakiegoś pornosa bo się wymęczyłem, ale nie - zakończenie Katynia zrobiło na mnie olbrzymie wrażenie, bez upiększeń, realistycznie do granic możliwości. Po prostu
Wajda nakręcił kilkanaście najlepszych minut w swojej filmografii. Cos niesamowitego. W sumie solidne kino.

DZIENNIKI NIE PŁONĄ! Very Happy

W sumie widziałem jeszcze Skazanego na Bluesa, no to mógłbyć naprawdę dobry film Very Happy

Ale nie polecam nikomu.

Subterranean · Wysłany: Nie Wrz 30, 2007 9:32 pm Temat postu:

A mnie sie skazany na Bluesa podobał. Wiem że to film naciągany, naiwny i sentymentalny, a momentami niedorobiony ale mi się go fajnie oglądalo. Może z sympatii dla Kota?

Carmen · Wysłany: Nie Wrz 30, 2007 9:36 pm Temat postu:

Uwielbiam Skazanego.. Ha, a Kot to nasz legnicki aktor Smile

Uczył się w moim liceum Smile

Film jak dla mnie piękny, metaofryczny, ale nie mam teraz czasu, ażeby się rozpisać Wink

Zaratustra · Wysłany: Wto Paź 02, 2007 12:34 am Temat postu:

http://www.youtube.com/watch?v=TGCmY10w-0Q
http://www.youtube.com/watch?v=mXiz_-TpUwo

the patient · Wysłany: Wto Paź 02, 2007 8:06 am Temat postu:

Lśnienie aż wstyd że dopiero w tym roku ten film poznałem.

Subterranean · Wysłany: Wto Paź 02, 2007 2:15 pm Temat postu:

Here comes Jhonny!!! Very Happy

Zaratustra · Wysłany: Wto Paź 02, 2007 8:41 pm Temat postu:

Jest bez "come". A z tym 4 lipca to nie wiedziałem, naprawdę, Nicholson-indianin robi wrażenie (tak dla ciekawostki, dawno temu widziałem Lśnienie bez prologu, i odniosłem wrażenie że film jest o problemie alkoholizmu Laughing

)

Obejrzałem trylogię Amores Perros, 21 Gramów, Babel. Babel miał największy rozmach, i chyba ambicje, 21 gramów latał najbliżej ziemi, a Amores Perros po prostu, jako jedyna część, wgniótł mnie w ziemię, nie mam najmniejszych wątpliwości, że jest to najlepsza część.

Chociaż dwie godziny z dużym hakiem przy ręcznym filmowaniu i w dodatku z męczącą narracją potrafią mocno wkurwić, to musze przyznać, że filmy są naprawdę niezłe. Nie chodzi o to, żeby szukać powiązań czy odpowiedzi... można, ale nie o to chodzi. Te filmy, chociaż mają to do siebie, że dzieją się tam totalnie niewyobrażalne absurdy życiowe, są bardzo prawdziwe, wcielamy się bohaterów, przeżywamy ich życie i rozumiemy ich problemy, ich logikę, do której się zwykle kierują, seks, żądze, podstawowe pragnienia, czyli typowa maszynka do tworzenia problemów. To jest logika życia.

Z wszystkich ulubionych "bohaterów" wybieram japonkę...