Poezja

Toolica · Wysłany: Pon Sty 07, 2008 1:07 pm Temat postu:

to ja zapodam Bukowskiego:

GŁÓD

byłem głodny wiele razy
ale okres który pamiętam
szczególnie miał miejsce
w Nowym Jorku,
nadchodziła noc
kiedy stałem przed
szklanym oknem
restauracji.
i w tym oknie
była pieczona świnia,
bez oczu,
z jabłkiem w ryju.
biedna cholerna świnia.
biedny cholerny ja.
za tą świnią
wewnątrz
byli ludzie
siedzący przy stolikach
rozmawiając, jedząc, pijąc.
nie byłem jednym z tych ludzi.
poczułem się związany z tą świnią.
zostaliśmy złapani w niewłaściwym
miejscu
w niewłaściwym
czasie.
wyobraziłem sobie samego siebie w oknie,
bez oczu, upieczonego, z jabłkiem w
ustach.
to by dopiero przyciągnęło tłumy.
- hey, coś nie widać zada.
- jego ramiona są za chude.
- widzę jego żebra!
odszedłem od okna.
poszedłem do swojego pokoju.
wciąż miałem pokój.
wchodząc do swojego pokoju
zacząłem rozmyślać:
może mógłbym zjeść trochę papieru?
gazetę?
karaluchy?
może złapać szczura?
surowego szczura.
obrać z sierści,
wyjąć wnętrzności.
wyjąć oczy.
odciąć głowę, ogon.

nie, dostałbym jeszcze
jakiejś paskudnej szczurzej choroby!

szedłem dalej.
byłem tak głodny że aż wszystko
wydawało mi się zdatne do jedzenia:
ludzie, hydranty, asfalt,
zegarki na rękę...
mój pasek, moja koszula.

wszedłem do budynku i
poszedłem schodami do góry do swojego
pokoju.

usiadłem na krześle.
nie włączyłem światła.
siedziałem tak i zastanawiałem się czy aby
nie oszalałem
gdyż nie robiłem nic aby sobie
pomóc.

głód w końcu ustąpił
i siedziałem tak dalej.
aż to usłyszałem:
dwoje ludzi w pokoju obok
kopulowało ze sobą.
słyszałem skrzypienie łóżka
i jęki.

wstałem, wyszedłem z
pokoju i wróciłem na
ulicę.
za to tym razem poszedłem
w inną stronę,
ominąłem świnię
za oknem.
ale pomyślałem o świni
i zdecydowałem że prędzej umrę
niż ją
zjem.

zaczęło padać.
spojrzałem w górę.
otworzyłem usta i połykałem krople
deszczu... zupę z nieba...

- hey, spójrz na tego faceta!
usłyszałem kogoś.

głupie sukinsyny, pomyślałem,
głupie sukin-
syny!

zamknąłem usta i poszedłem
dalej.

Subterranean · Wysłany: Nie Sty 20, 2008 2:38 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Lanis · Wysłany: Śro Sty 23, 2008 11:32 am Temat postu: Poezja...

Moje wiersze...

jeden z wielu:

***

Co byś dostrzegł,
gdybyś białym sztyletem przeciął moje serce

Zauważyłbyś coś…?

W sączącej się krwi
zastałbyś samego siebie.
Sam widzisz, jak Twój wzrok Ciebie przenika.
To co muszę czuć ja,
skoro moje serce należy do Ciebie?

Wydarte mnie
leży samotne, rzucone w kąt,
czekając, byś je stamtąd podniósł.

Niech na tej posadzce zostanie sam kurz
i te czarne skrzepy między płytkami…

Zaratustra · Wysłany: Pon Kwi 21, 2008 10:59 pm Temat postu:

Patrzysz na moje ręce
są słabe - mówisz - jak kwiaty

patrzysz na moje usta
za małe by wyrzec: świat

- kołyszmy się lepiej na łodydze chwil
pijmy wiatr
i patrzmy jak zachodzą nam oczy
woń więdnienia jest najpiękniejsza
a kształt ruin znieczula

we mnie jest płomień który myśli
i wiatr na pożar i na żagle

ręce mam niecierpliwe
mogę
głowę przyjaciela
ulepić z powietrza

powtarzam wiersz który chciałbym
przetłumaczyć na sanskryt
lub piramidę:

gdy wyschnie źródło gwiazd
będziemy świecić nocom

gdy skamienieje wiatr
będziemy wzruszać powietrze

(Napis, Zbigniew Herbert)

Zaratustra · Wysłany: Wto Kwi 29, 2008 10:51 pm Temat postu:

Przykład futuryzmu:

Nuż w bżuhu - 2. jednodńuwka futurystuw. Wydanie nadzwyczajne.

Mięso kobiet
Pszehodząc pszypadkowo pszez ćeńisty pasaż,
mimo palm kiwającyh śę jak senny palec
zobaczyłem kobietę, kturą rąbał masaż
i układał na ladźe kawał po kawale

Kszyczały na gałęźah żułte ptaki timur
Kołysały głowami i muwiły tata
Pszez zapah ciał kobiecyh ostszejszy od dymu
stuk rytmiczny tasaka jęczał i dolatał

Zeskoczyły w podskokach shody z karku pięter
Biły głową o śćanę i nie mogły trafić
kiedy wybiły otwur wyszedłem nim lente
i na placu olbżymim połknęła mńe gawiedź

Whodżiły blade pańe do ćemnych garsonjer
rospinały w pośpiehu bluzki pod żakietem
gdy z zapalonym lontem na barkah kanońer
stszeliłem z głowy w ńebo czerwoną rakietą

Ńe liżcie ust kohankom leżąc im na bżuhu!
Jedzće je ze śmietaną i łykajcie z cukrem!
Hude szynki dźewczynki są pszedziwnie kruhe
i dobry jest kobiecyh muskularnych nug krem.

Jak wiele cudnych sokuw ciało kobiet mieści
cuż wiesz o tym, hoć zdźerasz sukńe jak firanki,
don żuanie, co ćało swojej pani pieścisz
a kturyś żadnej jeszcze nie pożarł kohanki.

Poczekajcie, nie gwałćće, ńe pieśćće, ńe hodźće!
ńeh znowu dźewicami żemia śę zaludni
Usta twoje jak gąbka namaczana w ocće
Są mi dżiwńe niedobre, gorzkawe i nudne.

Pszyszłaś do mnie bez sukni, powiedziałaś: ńe rusz!
Będźesz odtąd mńe kohał tylko jak brat śostrę
Gdy podeszłaś do lustra zdejmować kapelusz
w karku twym tłustym zemby zatopiłem ostre.

Pożerajcie kobiety z octem i na sucho
Pszestańće z nimi robić swoje nudne świństwa
Kohankowie, noszący swe kohanki w bżuhu
nadhodźi wasza era: nowe maćeżyństwo

Zaratustra · Wysłany: Czw Maj 29, 2008 10:52 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Zaratustra · Wysłany: Śro Lip 30, 2008 5:09 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Zaratustra · Wysłany: Wto Sie 12, 2008 1:01 pm Temat postu:

the patient · Wysłany: Nie Sie 17, 2008 11:30 am Temat postu:

"Idzie chłopczyk do dziewczynki
A dziewczynka stroi minki
Chłopczyk pocałował za to
A dziewczynka... BUCH mu szmatą!! "

Wiersz z innego forum niejakiego LU

"Kochali się wzajem tak tkliwie i stale,
Trawieni gorączką w tęsknocie i szale!
Lecz bali się wyznać w spotkaniach, jak wrogi,
I były i zimne, i czcze ich dialogi.

Rozstali się w niemym i dumnym cierpieniu,
Li czasem się widząc w snów lubych marzeniu...
Śmierć wreszcie nadeszła - ujrzeli się w niebie,
Lecz tam juz obcymi zostali dla siebie."

M. Lermontow

Carmen · Wysłany: Nie Sie 17, 2008 8:29 pm Temat postu:

Dobry ten drugi.. Z życia wzięty..

nothing · Wysłany: Pon Sty 05, 2009 1:34 pm Temat postu:

Julian Tuwim - Do prostego człowieka

Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy "do ludności", "do żołnierzy"
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić;
Gdy zaczną na tysięczną modłę
Ojczyznę szarpać deklinacją
I łudzić kolorowym godłem,
I judzić "historyczną racją",
O piędzi, chwale i rubieży,
O ojcach, dziadach i sztandarach,
O bohaterach i ofiarach;
Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę - bić się trzeba;
Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab - kwiatami
Obrzucać zacznie "żołnierzyków". -
- O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony
Króle z pannami brzuchatemi;
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: "Broń na ramię!",
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
"Bujać - to my, panowie szlachta!"

Carmen · Wysłany: Wto Sty 06, 2009 3:34 pm Temat postu:

Ehh Tuwim dobrze pisał, dobrze.

nothing · Wysłany: Wto Sty 06, 2009 3:52 pm Temat postu:

tak bardzo aktualne

Carmen · Wysłany: Śro Sty 07, 2009 2:00 pm Temat postu:

Tak.. Niestety aktualne.

the patient · Wysłany: Nie Sty 11, 2009 8:58 am Temat postu:

Gratuluję Ci żony, bo już miesiąc po ślubie,
więc napiszę do Ciebie, bo jakoś Cię lubię.
Jak ślepej kurze ziarno babka Ci się trafiła
ładna, pracowita, taka grzeczna i miła,
z własnym zdaniem i samochodem,
z bogatego domu, z dobrym rodowodem.

To ideał żony i ideał przyszłej matki,
siedzi grzecznie w domu i gotuje obiadki.
A Ty cieszysz się, że jest inna
niż laski z Twej dzielnicy
co seks już uprawiały z każdym na Twojej ulicy,
bo Twoja grzeczna żona długo dziewicą była !
I dopiero po ślubie z Tobą cnotę straciła !
I cieszysz się tym faktem, i obrosłeś w piórka,
więc prawdę Ci napiszę, jej kolega z podwórka:

...Ty się cieszysz naiwny, że to nietknięta dziewica
a my przez cztery lata posuwaliśmy ją od tylca!
Albo na klatkach schodowych grzecznie klękała
i swymi ustami nas obsługiwała!
A z tym dziewictwem to miała układ ze starymi:
,,gdy się córciu nie puścisz to samochód Ci kupimy !"
i co miesiąc z matką biegły do ginekologa,
ale do jej ciała znalazła się inna droga...

Żal mi Ciebie facet bo Ty nie masz pojęcia,
że gdzieś w sieci krążą jej rozkraczone zdjęcia!
I że nic Ci po tym, że piękna i bogata
bo to była największa osiedlowa armata!
Było przyjść sobie do nas, przynieść ze trzy wina
i byś się dowiedział co to za dziewczyna!

...A gdy Ty jesteś w pracy ona nadal tu przyjeżdza !
Rozkładając nogi chichocze: ,,oj, ja mam męża" !
A gdy nas bierze w swe sprawne rączki
nawet nie zdejmuje z palca obrączki !
A potem gdy w domu namiętnie ją całujesz
w jej ustach innych facetów jeszcze czujesz !
No, ja mogę zrozumieć, że miłość czyni ślepym,
ale Twoja żona do wszystkich się tak lepi !

No i widzisz facet
a problem miałbyś z głowy
gdybyś zrobił przed ślubem
wywiad środowiskowy !

( nie znam autora )

Antimatter in Chains · Wysłany: Nie Sty 11, 2009 9:05 am Temat postu:

Alice in Chains · Wysłany: Śro Sty 21, 2009 10:47 am Temat postu:

Dwa wiersze, które ostatnio za mną wiecznie łażą i odczepić się nie chcą..

Baudelaire Charles - Hymn do piękna

Czy jesteś, Piękno, z nieba czy tez z piekła rodem?
W twym spojrzeniu anielskim i szatańskim płynie
Cnota mącona zbrodnią, przesyt truty głodem,
Możesz przejrzeć się w sobie jak pragnienie w winie.

W twych oczach jutrznie wstają, zapadają zorze,
Zapach świeżości ronisz ja po burzy kwiecie,
Przez filtr całunków z ust swych podobnych amforze
Sączysz słabość w herosa a zuchwałość w dziecię.

Czy jesteś blaskiem gwiazdy, czy prochem ciemności?
Jak wierny pies za tobą idzie przeznaczenie.
Rządzisz, za nic nie biorąc odpowiedzialności
I jak popadło siejesz radość i cierpienie.

Idziesz po trupach drwiąc z ich daremnych żywotów.
Gnój nie jest twym diamentem najskromniej bajecznym,
Mord, ulubieniec twoich najdroższych klejnotów
Na brzuchu wzdętym pychą drga w transie tanecznym.

Ćma skwiercząc w ogniu świecy modli się: kapłanko
Światła, bądź pochwalona, spal sny nierozumne!
Kochanek gdy pochyla się drżąc nad kochanką
Jest jak umierający, co pieści swą trumnę.

Nieważne, czy przybywasz z nieba czy też z piekła,
Jeśli, monstrum genialne z marzenia i błota,
Do tej nieskończoności, która mnie urzekła
Tajemnicą wieczystą, otworzysz mi wrota.

Nieważne, czy się począł Bóg czy bies w otchłani,
Czy lśnią welurem oczu wstydy czy bezwstydy,
Jeśli ujmiesz, jedyna królowo i pani,
Choć trochę nędzy życiu, a światu ohydy.

tłum. Zbigniew Bieńkowski

Sylvia Plath - Zdarzenie

Jak te żywioły krzepną! —
Światło księżyca, kredowa skała
W której szczelinie leżymy
Plecami do siebie. Słyszę jak sowa
Krzyczy w zimnym kolorze indygo.
Groźne samogłoski wstępują w me serce.
Dziecko w białym łóżeczku przewraca się i wzdycha
Teraz otwiera szeroko usta.
Twarzyczkę ma wyrytą w bolesnym czerwonym drzewie.
A oto gwiazdy — twarde, nieustępliwe.
Jeden dotyk: pali i osłabia,
Nie widzę twych oczu.
Tam gdzie kwiat jabłoni mrozi noc,
Krążę wokoło
Utartym szlakiem dawnych błędów.
Miłość tu nie przybędzie.
Czarna przepaść odsłania się.
Na przeciwległym brzegu
Biała duszyczka, biały robaczek, daje znaki
Moje członki też mnie opuściły.
Kto rozczłonkował nas?
Mrok topnieje. Stykamy się jak kaleki.

smykusmyk · Wysłany: Nie Mar 08, 2009 11:36 am Temat postu:

no to i ja coś pokażę

arras

wierzch dłoni wskazywał na wiek znacznie
bardziej zaawansowany. pasażer Elissy bezlitośnie
obnażał białe zęby i wszyscy widzieli już jego
doskonałość. wskazywał na mostek kapitana, kajuty były puste.
marynarze zakochani w jego pięknej twarzy widzieli
mord żon, matek, córek. darli na sobie ubrania, zrywali
skórę; dryfowali z rozkoszą wodami oceanu spokojnego. niektóre
fale nie pozwalały na oczyszczenie, zabierały ciała bliżej grenlandii.
szczątki pozostałych dotarły do arki. babel rosła i pęczniała,
zasłaniała niebo; krążownik Elissa dotarł na dno.

smykusmyk · Wysłany: Wto Mar 10, 2009 1:24 pm Temat postu:

the patient · Wysłany: Śro Mar 11, 2009 8:37 am Temat postu:

Ja dziękuje za taką poezje.